ChatGPT: Η τεχνητή νοημοσύνη στην εκπαίδευση;

” Ως νέοι άνθρωποι, που αναζητούν απαντήσεις σε πολύπλευρα ερωτήματα της καθημερινότητας μέσω του διαδικτύου σκοντάψαμε σε ένα άρθρο γνωστής εγχώριας εφημερίδας σχετικά με μια πρωτοεμφανιζόμενη εφαρμογή στο τομέα της τεχνητής νοημοσύνης. Επονομαζόμενη “ChatGPT” η συγκεκριμένη εφαρμογή μας εξέπληξε τόσο σε ό,τι αφορά την λειτουργία της όσο και την χρήση της, καθώς και στην σύνδεση της με τον τομέα της εκπαίδευσης αφήνοντας μας με πληθώρα ερωτημάτων. Θα μπορούσε αυτή η καινοτομία να αποτελέσει το μέλλον της εκπαιδευτικής διαδικασίας; Και αν ναι θα την ωφελούσε; Ωστόσο, πριν δώσουμε απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα κρίνεται σκόπιμο να εξετάσουμε ενδελεχώς τη χρήση και την λειτουργία της.

Ενώ διόρθωνε εργασίες για το μάθημά του που αφορά τις παγκόσμιες θρησκείες, ο καθηγητής Φιλοσοφίας στο Northern Michigan University, Άντονι Αουμαν, διάβασε ένα γραπτό που ξεχώριζε ως το καλύτερο με διαφορά και ήταν δομημένο σε σαφείς παραγράφους, περιείχε εύστοχα παραδείγματα και επιχειρηματολογία. Αμέσως του κινήθηκαν υποψίες, και, όταν βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με τον φοιτητή του, τον ρώτησε κατά πόσον είχε γράψει μόνος του την εργασία, με εκείνον να εξομολογείται πως είχε χρησιμοποιήσει το GPT, μια εφαρμογή παραγωγής λόγου η οποία παρέχει πληροφορίες, εξηγεί έννοιες και αναπτύσσει ιδέες σε απλές προτάσεις -και στην εν λόγω περίπτωση είχε συντάξει την εργασία. Το ChatGPT λοιπόν είναι μια ρομποτική εφαρμογή που χρησιμοποιείται για τη διεξαγωγή μιας διαδικτυακής συνομιλίας μέσω κειμένου ή μετατροπής κειμένου σε ομιλία , αντί για την παροχή άμεσης επαφής με έναν ζωντανό ανθρώπινο παράγοντα. Είναι χτισμένο πάνω από την οικογένεια μεγάλων γλωσσικών μοντέλων GPT-3(είναι ένα μοντέλο γλώσσας που χρησιμοποιεί τη βαθιά μάθηση για την παραγωγή κειμένου που μοιάζει με άνθρωπο) του OpenAI και είναι βελτιωμένο τόσο με τεχνικές επίβλεψης όσο και με τεχνικές ενισχυτικής μάθησης.

Αποφανθήκαμε, λοιπόν ότι το εργαλείο αυτό δεν είναι εγγενώς αρνητικό ή θετικό. Ωστόσο, προσλαμβάνει αρνητικό ή θετικό πρόσημο ανάλογα με τη χρήση που γίνεται από το κοινό στο οποίο απευθύνεται, δηλαδή τους διαδικτυακούς χρήστες. Επειδή τις περισσότερες φορές χρησιμοποιείται καταχρηστικά εις βάρος της προσωπικής παραγωγής λόγου αναδεικνύεται σε καταστροφικό εργαλείο για την εκπαιδευτική διαδικασία. Ένα εργαλείο που εξασθενεί την θέληση του μαθητή, σπουδαστή και του εκάστοτε χρήστη να παραγάγει τον δικό του προσωπικό λόγο, που αποτελεί την αποκρυστάλλωση του κοσμοειδώλου και των αντιλήψεων του. Με αυτόν τρόπο, αδρανοποιείται η κρίση του και υπονομεύεται η γενικότερη πνευματική του καλλιέργεια, μια και δεν θέτει το μυαλό του σε πνευματική εγρήγορση, στην διαδικασία προβληματισμού και διαμόρφωσης εμπεριστατωμένης άποψης για ένα θέμα αλλά αναμένει μια έτοιμη απάντηση. Η διαδικασία αυτή πραγματοποιείται υποσυνείδητα, με αποτέλεσμα ο χρήστης να μην αντιλαμβάνεται τον επιβλαβή χαρακτήρα της, ο οποίος επιδρά σημαντικά στην γενικότερη πνευματική του καλλιέργεια και διαμόρφωση. Έτσι, ο εκάστοτε χρήστης με την πάροδο του χρόνου αδυνατεί να διαμορφώσει προσωπική θέση -άποψη και καθίσταται πλήρως χειραγωγήσιμος, ένα άθυρμα στα χέρια όσων επιχειρούν να επιβάλλουν την δική τους άποψη.

Επομένως, αυτή θα μπορούσε να είναι η απάντηση στους ράθυμους νέους, σπουδαστές και χρήστες που προσπαθούν με αυτόν τον τρόπο να αποφύγουν την συγγραφή μιας έκθεσης ή οποιασδήποτε μορφής γραπτής εργασίας. Είναι κρίσιμο να κατανοήσουν ότι η διεκπεραίωση μιας τέτοιας υποχρέωσης είναι γενικότερα επικερδής και δεν περιορίζεται στην βαθμοθηρία. Άρα, ακόμα και αν αυτή η καινοτομία αποτελέσει το μέλλον της εκπαιδευτικής διαδικασίας δεν θα μπορέσει κατά τη γνώμη μας να οδηγήσει σε μια νέα εκπαιδευτική “αναγέννηση”. ”

Επιμέλεια : Κορδάς Στέφανος, Λαμπίρης Νικόλαος, μαθητές της Β’ Λυκείου.