Δεν γεννιέσαι γυναίκα, γίνεσαι

Εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας ήταν αυτές στις οποίες οφείλουμε αυτή τη μέρα. Γυναίκες της εργατικής τάξης, γυμνές από δικαιώματα, στερημένες από μέλλον, αποφάσισαν να πουν «όχι», αποφάσισαν να μη φοβηθούν, αποφάσισαν να διεκδικήσουν τη ζωή τους.

Η 8η Μαρτίου δεν είναι αφιερωμένη στη γυναίκα γενικώς και αορίστως. Τιμά τη γυναίκα που αγωνίζεται, τιμά τη γυναίκα που χειραφετείται από αφεντικά παντός είδους.

Η 8η Μαρτίου δεν είναι μια γιορτή. Είναι ένα μήνυμα. Ότι τίποτα στη ζωή δεν σου χαρίζεται, αν δεν παλέψεις γι’ αυτό.

Έναν αιώνα και κάτι μετά από εκείνη τη μέρα, υπάρχουν ακόμα γυναίκες που αντιμετωπίζονται σαν αντικείμενα, γυναίκες που αντιμετωπίζονται σαν εμπόρευμα, γυναίκες που ζουν φυλακισμένες σε ένα σπίτι, σε μια δουλειά, σε έναν ρόλο.

Όσο υπάρχει έστω και μία γυναίκα που ζει κάτω από κάθε είδους ζυγό, το μήνυμα των εργατριών της κλωστοϋφαντουργίας θα παραμένει επίκαιρο.

Μη φοβάσαι, μην υποκύπτεις, μην υποχωρείς.

Στο μάθημα της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής, συζητώντας για τη θέση της Γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία και την ισότητα (;) των δύο φύλων, οι μαθητές της Γ’ Γυμνασίου ανέλυσαν το παρακάτω ποίημα και οι μαθήτριες Κορίνα Ζαχαράτου και Δήμητρα Ντάρλα εμπνεύστηκαν τα δικά τους ποιήματα, αφιερωμένα στην αφρικανή γυναίκα της κλειτοριδεκτομής, στη γυναίκα της αφγανικής μπούργκας, στην τριτοκοσμική γυναίκα της δουλείας, στην αδύναμη γυναίκα της προσφυγιάς, στη δυτική γυναίκα που γίνεται έρμαιο της ανδρικής βίας και επιθετικότητας…

Τούτες τις μέρες της λύπης και της μοναξιάς

τούτες τις νύχτες της αγρύπνιας και του πόνου

συλλογιέμαι τη γυναίκα-μάνα της γενιάς μου.

Που σαν παιδί δεν έπαιξε…

Σαν κοπέλα δεν ένιωσε το φτερούγισμα της ψυχής…

Σα γυναίκα δεν έζησε την έκσταση του έρωτα…

την απόλυτη ηδονή!

Σα μάνα δε χάρηκε τα παιχνίδια

και τα γέλια του μωρού,

γιατί της ήταν βάρος μετά της μέρας τον κάματο.

Που αναγκαζόταν να κάνει το θέλημα

των γονιών και του άντρα…

Να υπακούει στα κελεύσματά τους…

να θέλει τα θέλω τους…

να ικανοποιεί τις επιθυμίες τους

ήθελε δεν ήθελε…

άβουλη κι ανήμπορη να πει «΄Οχι!»

Αυτή τη γυναίκα συλλογιέμαι.

Και δεν κλαίω για το θάνατο

Κλαίω για τη ζωή της.

Χάιδω Μπατσαρά-Τζήκα

 

Μητέρα, σύντροφος, φίλη

ΓΥΝΑΙΚΑ

Τόσοι τίτλοι σ’ ένα πρόσωπο

ΓΥΝΑΙΚΑ

Σ’ ένα πρόσωπο που στους αιώνες διεκδικεί το αυτονόητο,

τα δικαιώματά της σαν άνθρωπος.

Μέσα σε πολιτισμούς που την τίμησαν

και σε άλλους που την ευνούχισαν.

Σε κοινωνίες που είχε λόγο

και σε άλλες που τη φίμωσαν,

Κάπου που μπόρεσε να δείξει την ομορφιά της, το παράστημά της

και αλλού που την έκρυψαν πίσω από μία μπούργκα ή ένα τσαντόρ.

Διεκδίκησε την ισότητα, τη δικαιοσύνη, τη συμμετοχή στην κοινωνία.

Κάπου τα κατάφερε, κάπου όχι.

Ακόμη και σήμερα συνεχίζει να αγωνίζεται και να παλεύει.

Αυτή η ίδια γυναίκα που στέκεται δίπλα στον άντρα και στα παιδιά της.

Που εργάζεται. Που μάχεται.

Ακόμη και σήμερα δεν έχει φωνή.

ΟΧΙ ΠΑΝΤΟΥ, ΟΧΙ ΑΚΟΜΑ!

Κορίνα Ζαχαράτου

 

Πάντα παραμελημένες

Και Από δικαιώματα στερημένες εμείς οι γυναίκες

Καθήκοντα και υποχρεώσεις συγκεκριμένες

Θα υπήρχαν συνέπειες αν δεν γίνονταν αυτές οι ενέργειες οι καθορισμένες

Οι άντρες κυριαρχούσαν στην κοινωνία

Είχαν πάντα τα ηνία

Η λέξη ισότητα δεν είχε ακουστεί,

παρόλα αυτά είχε αρχίσει να γίνεται από μερικές αντιληπτή

Πλέον αγωνιζόμαστε και έχουμε αποκτήσει δικαιώματα

Ενωμένες, με ένα στόχο: την ισότητα

Δεν υπάρχει φύλο που αξίζει περισσότερο ή φύλο που έχει περισσότερες δυνατότητες

Είμαστε όλοι άνθρωποι, ίσοι, ενωμένοι, ξεχωριστές οντότητες.

Δήμητρα Ντάρλα