Εὖ ἀγωνίζεσθαι

Η Δημοσιογραφική ομάδα των Εκπαιδευτηρίων πήρε συνέντευξη από έναν επαγγελματία ποδοσφαιριστή, τον κ. Νίκο Θωμόπουλο, και τους δόθηκε η δυνατότητα να σκεφτούνε την αξία του αθλητισμού για τη διάπλαση της ανθρώπινης προσωπικότητας.

Η ενασχόληση του ανθρώπου με τον αθλητισμό, όχι απαραιτήτως επαγγελματικά, συντελεί στην πνευματική καλλιέργεια. Επειδή κάθε άθλημα παρουσιάζει δυσκολίες και έχει πολλές απαιτήσεις, καλείται ο αθλητής να αξιοποιεί και να εξελίσσει τα πνευματικά του χαρίσματα. Η ενδυνάμωση της αντιληπτικότητας και της θέλησης, μαζί με την αξιοποίηση της φαντασίας και της κριτικής ικανότητας, αυξάνουν την ετοιμότητα του ατόμου να διαχειρίζεται τις απροσδόκητες καταστάσεις. Οξύνονται νοητικές ικανότητες, όπως η αντίληψη, η προσοχή, η συγκέντρωση και η ευστροφία, δεδομένου ότι η επιτυχής έκβαση της προσπάθειας απαιτεί να βρίσκεται ο αθλητής σε πνευματική εγρήγορση. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται να έχει ακριβή αίσθηση του χώρου, της θέσης και της κίνησης συμπαικτών και αντιπάλων του, να αποφασίζει γρήγορα και σωστά. Έτσι, μπορεί να κατευθύνεται προς το στόχο του με πιθανότητες επιτυχίας.

Παράλληλα, ο αθλητισμός καλλιεργεί και τις ηθικές αρετές του ατόμου. Κι αυτό συμβαίνει γιατί μαθαίνει να αναλαμβάνει ευθύνες και υποχρεώσεις, ασκείται στη συνέπεια και στην πειθαρχία, στον αυτοέλεγχο και στην αυτοσυγκράτηση. Μαθαίνει να συνεργάζεται, αφού λειτουργεί ως μέλος της ομάδας, προκειμένου να επιτευχθεί ο κοινός στόχος. Η επιμονή και η θέληση για επιτυχία, η υπομονή και η συνεχής αγωνιστικότητα βοηθούν το άτομο να ανταποκριθεί όχι μόνο στις συνθήκες της προπονητικής και αγωνιστικής περιόδου, αλλά και στις δυσκολίες της ζωής. Την ίδια στιγμή, η πειθαρχία και η συνεργασία, σε συνδυασμό με τον αυτοέλεγχο και την αυτοκριτική, οδηγούν τον αθλητή και στην αποδοχή της ήττας. Έτσι, μαθαίνει να σέβεται τον συναθλητή και συνάνθρωπο, κάνοντας πράξη τα ιδεώδη του αθλητισμού.

Είναι αναγκαία, επομένως, η ουσιαστική επαφή του ανθρώπου με τον αθλητισμό. Η συμβολή του δεν περιορίζεται μόνο στη σωματική υγεία και ευεξία, αλλά επεκτείνεται και στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και της προσωπικότητας του αθλουμένου. Κι αν προσπαθήσουμε να κάνουμε έναν παραλληλισμό και με τη σχολική μας ζωή, θα αντιληφθούμε ότι όπως και στον αθλητισμό υπάρχουν κανονισμοί και υποχρεώσεις, έτσι οφείλουμε κι εμείς να σεβόμαστε το «παιδαγωγικό συμβόλαιο». Κι όπως μαθαίνουμε να χάνουμε σε έναν αγώνα και να αναγνωρίζουμε την υπεροχή του αντιπάλου, έτσι μαθαίνουμε και στη ζωή μας να χάνουμε, να σεβόμαστε και να προσπαθούμε συνεχώς να αυτοβελτιωνόμαστε. Σαν αθλητές – πραγματικοί ή αθλητές ζωής!

Οι μικροί δημοσιογράφοι της Α’ Γυμνασίου.