Οικογένεια: το κύτταρο της κοινωνίας

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι γύρω από την οικογένεια και το σπίτι δημιουργούνται οι μεγαλύτερες αρετές της ανθρώπινης κοινωνίας, εκεί δυναμώνουν και συντηρούνται.

Οι μαθητές της Γ’ Γυμνασίου, στο πλαίσιο του μαθήματος της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής, συζητούν και ανταλλάσσουν σκέψεις και συναισθήματα για το θεσμό της Οικογένειας και την αξία της, τη δομή της από την παλαιότερη εποχή έως σήμερα, την κρίση που διέρχεται και τα αίτιά της, τα προβλήματα των μονογονεϊκών οικογενειών και το δημογραφικό ζήτημα.

Η οικογένεια με το σωστό πνεύμα της είναι ο τόπος της ησυχίας, της ηρεμίας, της ειρήνης, της ανάπαυλας, της ανάπαυσης, όπου παύει ο θόρυβος και η εξαντλητική νευρικότητα του “έξω κόσμου”. Κανείς δεν αισθάνεται τον εαυτό του τόσο καλά, όσο όταν βρίσκεται στο σπίτι του. Οι σχέσεις των ανθρώπων στην κοινωνία είναι σχέσεις αγώνα και άμιλλας και μόνο μέσα στην οικογένεια παύει ο αγώνας. Εκεί καταθέτει ο άνθρωπος τα όπλα. Μέσα σε αυτήν ζούμε, στη φυσική και σωστή υφή του, το “Εμείς”. Και κατανοούμε σε βάθος ότι η πραγματική αγάπη βάζει όρια, αλλά δεν είναι “υπό όρους”

Η μαθήτρια Δήμητρα Ντάρλα καταγράφει τις σκέψεις της:

Οικογένεια είναι το σπίτι μας, μια θερμή αγκαλιά που μας παρηγορεί, μας προστατεύει και μας κάνει να χαμογελάμε. Είναι οι άνθρωποι που στέκονται στο πλευρό μας, ό,τι και να γίνει μας στηρίζουν και νοιάζονται για μας. Που ανησυχούν κάθε ώρα και στιγμή για εμάς. Οικογένεια είναι μια ομάδα. Είναι η κοινωνική ομάδα στην οποία εντασσόμαστε από τη γέννηση μας. Μέσα σε αυτή εξελισσόμαστε, μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε. Χάρη στην οικογένειά μας αποκτούμε τις πρώτες γνώσεις, ηθικές αρχές, διαπλάθουμε τον χαρακτήρα μας και διαμορφώνουμε την προσωπικότητά μας. Μέσα από την οικογένεια, το παιδί αποκτά την πρώτη εμπειρία κοινωνικής συμβίωσης. Μαθαίνει τα όρια, τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτή. Η οικογένεια αποτελεί τον πρωταρχικό φορέα κοινωνικοποίησης.

Και οι μαθήτριες Ηρώ Γεωργίου και Ιωάννα Δελημπαλταδάκη, με τη βοήθεια του συμμαθητή τους Φάνη Διαμαντόπουλου, δημιουργούν ένα ποίημα για το θεσμό της οικογένειας:

Ο οικογενειακός θεσμός

 Ο οικογενειακός θεσμός

είναι γόρδιος δεσμός

που ποτέ δεν θα λυθεί

είναι πάντα στην ψυχή

Φαΐ, νερό και στέγη

Τα βασικά που σου παρέχει

Αυτή είναι πάντα εκεί

Με βοήθεια ψυχική και υλική

Οικογένεια, μια λέξη βαθιά

Που σου εκπέμπει θαλπωρή και ζεστασιά

Θα’ ναι πάντα στο πλευρό σου

Μα ποτέ δεν θα’ ναι εχθρός σου

Ο μπαμπάς και η μαμά

Έτοιμοι πάντα για καυγά

Μα τα παιδιά καταλαβαίνουν

Για το καλό μας επιμένουν